An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed ego in hoc resisto; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. At coluit ipse amicitias. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? At enim sequor utilitatem.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Deprehensus omnem poenam contemnet. Efficiens dici potest. Urgent tamen et nihil remittunt. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Omnis enim est natura diligens sui. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Summus dolor plures dies manere non potest? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Audeo dicere, inquit. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Cur iustitia laudatur? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Duo Reges: constructio interrete.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Quid, de quo nulla dissensio est? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Hoc non est positum in nostra actione. Si stante, hoc

natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Tu quidem reddes; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.