Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Haeret in salebra. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Praeteritis, inquit, gaudeo. Duo Reges: constructio interrete. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Inquit, dasne adolescenti veniam?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Hos contra singulos dici est melius. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Bork

Quae duo sunt, unum facit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Verum

hoc idem saepe faciamus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Bork Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Illa tamen simplicia, vestra versuta. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non

possum quae volo. Videsne quam sit magna dissensio?

Quorum altera prosunt, nocent altera. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Pauca mutat vel plura sane; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Bork Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?