English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Non laboro, inquit, de nomine.
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Sedulo, inquam, faciam. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nihil sane. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quod cum dixissent, ille contra. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Bork Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute
teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Duo Reges: constructio interrete. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Sedulo, inquam, faciam. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Non risu potius quam oratione eiciendum? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Ita prorsus, inquam; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Odium autem et invidiam facile vitabis.
Venit ad extremum; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea
nullum est? Illi enim inter se dissentiunt.
Ut pulsi recurrant? Hoc est non dividere, sed frangere. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Age, inquies, ista parva sunt. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
