Comprehensum, quod cognitum non habet? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Ea possunt paria non esse.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Itaque contra est, ac dicitis; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Cave putes quicquam esse verius. Quid, quod res alia tota est? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quare conare, quaeso. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sed quae tandem ista ratio est? Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quis istud, quaeso, nesciebat? Portenta haec esse dicit,

neque ea ratione ullo modo posse vivi; Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Cave putes quicquam esse verius. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nihil ad rem! Ne sit sane; Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Venit ad extremum; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Verum hoc idem saepe faciamus.

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Facillimum id quidem est, inquam. Primum quid tu dicis breve? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Stoicos roga. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Iam id ipsum absurdum, maximum malum

neglegi. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Duo Reges: constructio interrete. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Non risu potius quam oratione eiciendum? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?