Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Cur id non ita fit? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; De quibus cupio scire quid sentias. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ut pulsi recurrant?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Proclivi currit oratio. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Illi enim inter se dissentiunt. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Non risu potius quam oratione eiciendum? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nos vero, inquit ille; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sin tantum modo

ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Numquam facies. Suo genere perveniant ad extremum; Ad eos igitur converte te, quaeso.

Quaerimus enim finem bonorum. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Duo Reges: constructio interrete. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Sit enim idem caecus, debilis. Erit enim mecum, si tecum erit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Bork

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ne discipulum abducam, times. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sin aliud quid voles, postea. Ac tamen hic mallet non dolere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Oratio me istius philosophi non offendit; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus

etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.