Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Verum hoc idem saepe faciamus. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Si longus, levis dictata sunt. Quid censes in Latino fore? Quonam, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Duo Reges: constructio interrete. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Hoc est dicere: Non

reprehenderem asotos, si non essent asoti. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Proclivi currit oratio. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sed nimis multa. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Deprehensus omnem poenam contemnet.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nec enim, dum metuit, iustus

est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Age, inquies, ista parva sunt. Iam enim adesse poterit. Satis est ad hoc responsum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Eaedem res maneant alio modo.