English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek
Ut aliquid scire se gaudeant? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Cyrenaici quidem non recusant; Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sint modo partes vitae beatae. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Praeteritis, inquit, gaudeo.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Comprehensum, quod cognitum non habet? Dici enim nihil potest verius.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo
probare, quibus natura tacita adsentiatur. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Duo Reges: constructio interrete. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Bonum valitudo: miser morbus.
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Id mihi magnum videtur. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Est, ut dicis, inquit; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Velut ego nunc moveor. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nunc omni virtuti
vitium contrario nomine opponitur. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Non laboro, inquit, de nomine.
