Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; At iam decimum annum in spelunca iacet. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Si quae forte-possumus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Si enim ad populum me vocas, eum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Urgent tamen et nihil remittunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Iam in altera philosophiae parte. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ratio quidem vestra sic cogit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Cuius ad naturam

apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ut pulsi recurrant? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Duo Reges: constructio interrete. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex

pretiosissimis. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quid est igitur, inquit, quod requiras?