Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Dici enim nihil potest verius. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Qui est in parvis malis. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quis Aristidem non mortuum diligit? Iam in altera philosophiae parte. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Recte dicis; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Id mihi magnum videtur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Si longus, levis dictata sunt.
Nos commodius agimus. Ab
hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Non semper, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. De quibus cupio scire quid sentias. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Refert tamen, quo modo. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quis est tam dissimile homini.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Urgent tamen et nihil remittunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Tuum credibile? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Neutrum vero, inquit ille. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Stoici scilicet.
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque
laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ne discipulum abducam, times. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Bork