English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek
Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. At hoc in eo M. Recte, inquit, intellegis. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Quid enim possumus hoc agere divinius? At hoc in eo M. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Maximus dolor, inquit, brevis est.
Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quare conare, quaeso.
Videsne quam sit magna dissensio? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem
a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ut pulsi recurrant? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Quae contraria sunt his, malane? Qui est in parvis malis. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Easdemne res? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed ille, ut dixi, vitiose.
Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Conferam tecum, quam cuique
verso rem subicias; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
