Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Iam in altera philosophiae parte. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Eam stabilem appellas. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quis hoc dicit? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Restatis igitur vos; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non

potest. Verum hoc idem saepe faciamus.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nemo igitur esse beatus potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Is es profecto tu.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Confecta res esset. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid Zeno? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Duo Reges: constructio interrete. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Equidem e Cn. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Nam ante Aristippus, et ille melius. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Poterat autem inpune; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Graccho, eius fere, aequalí? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Easdemne res? Quae

diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;